7 de septiembre de 2008

Hoy va de música. Memorias.



Una habanera. Una película. Un escritor gallego. Manuel Rivas siempre de fondo. Y la memoria. La memoria que ahora se quiere volver a rescatar. La que algunos no dejan que se rescate. Agradezco el interés de aquellos que trabajan por hacer un mundo un poquito más justo. Y el de aquellos que ponen su literatura, su música, su arte... al servicio de la libertad.

El fragmento que habéis visto corresponde a la película El lápiz del carpintero, basada en el libro del mismo nombre de Manuel Rivas. Existe la versión en gallego y la versión en castellano. Para que no os de pereza leerlo.

2 comentarios:

  1. In memoriam de todos os que tamén foron asasinados polos mesmos falanxistas.

    Eu eiquí
    Outo Alto do Furriolo
    Ao que nunca viñen
    E tantas veces estiven
    Nesta miña maldita memoria.
    Nacín cando naceron os mortos
    Ningún de anónimo nome
    Como eles asasinados polos fascistas
    Que quixeron borrar esquecer os herdeiros
    Esluílos
    Esmorecelos
    Pra faceren vodas en sangue das vítimas
    Cos herdeiros dos verdugos.
    Hai que esquecer
    Proclaman nun arrouto arrebato
    De cinismo en hipócrita piedade.
    Maldita sexa a besta
    Que sementou terror morte
    No ermo deste alto ermo
    Arestora que con amarguexo recordamos
    Para non celebrar
    Como aínda celebran eles nas fábricas relixiosas
    Un oprobio de cárceres
    Dende Celanova por Entrimo e non alá de Ourense
    Alto outo do corazón que feridas voces
    Escribiron e cantan Furriolo...
    Onde hai que sementen ña nai
    O teu loito no vencido ventre do teu martirio
    Onde ña nai?
    As claudias levadas e levados
    Con arames as maus atadas
    E os puños ergueitos prohibidos
    Por diciren Republica Nación Galicia
    Frente Popular
    E por iso foron asasinados no empardecido deste alto
    Cando atarde caía horizontal lousa pedra
    Nas abas en memoria dos planaltos
    Soterrados en foxas gabias
    As cunetas que estremeceran a Pimentel,
    Arraianos da dúbida
    En cántiga de morte
    Que arraianos somos todos
    Do Lugo Vigo da miña infancia
    Do Courel de Rairos a Queiroga
    Polas pontes da dor
    Que nos fixeron calar silenciar
    Canto silenzo estremecido ña nai!
    Do Entrimo que digo
    Á parte que sei
    E non por desmemoria
    Que agora escribo Galicia ceibe
    Pobo libre en República Popular
    Nada hai de desquite
    Senón recordar ao mortos
    Que sempre han ser da nosa nación.

    NO ALTO DO FURRIOLO...POLOS MIL MONTES DE MORTE, MONTES DE MEMORIA...SERAN MONTES DE VIDA?

    ResponderEliminar
  2. PROHIBIDO ESTUDIAR EN ESPAÑOL
    Un colegio gallego asume el sistema de EEUU para enseñar en español
    La intensificación de la política de inmersión lingüística de la Xunta de Galicia ha provocado el arrinconamiento del castellano en los centros educativos de la comunidad. En este contexto, surgen iniciativas que intentan responder a la demanda de aquellos que prefieren una escolarización en castellano.

    EL MUNDO PUBLICA ESTA NOTICIA HOY 8 DE SEPTIEMBRE 2008

    ResponderEliminar