Sempre digo que creo nas casualidades da vida. Onte, léronme as liñas das máns e inda que son bastante escéptica, creí algunha das cousas que me dixeron. O caso é que ás veces parece que si existe un destino ou polo menos unhas casualidades que fan que sintamos medo de cando en vez por cumprir un papel pre-establecido.
O outro día foi Portugal, estes días: o teatro. Quizais non hai conxunción de astros nin nada diso, senón que son eu a que o produce. O sábado fun ver unha obra de teatro creada en galego (aínda que representada en castelán... estamos en Castela) do grupo santiagués Matarile Teatro:
Animales Artificiales. Unha obra diferente por crítica, moi xestual e reflexiva. Cousas que eu, acostumada ó teatro dos séculos de ouro ou ó actual feito por estas zonas, non souben apreciar en condicións.
Hoxe, outra obra de teatro. Esta vez enmarcada na
Muestra de Teatro Universitario de Salamanca, que comezou o pasado xoves e remata o venres de esta semana (en plena ponte de maio). Hoxe lle tocou ó grupo Pulso Teatro cunha representación moi, pero que moi boa da obra do catalán Jordi Galcerán:
El método Grönholm. Estou moi contenta, porque os coñezo a todos e fixeron un traballo increíble de interpretación. Mañá outros amigos de clase e de Salamanca fan
Nuestro Pueblo de Thornton Wilder. Agardo que sexan tan bos como os de hoxe.
E por fin..
La Celestina. Si, chegou o momento de disfrutala nas clases co noso profesor de literatura mediaval Emilio de Miguel, experto nesta controvertida obra, que inda hoxe mantén moitos misterios de autoría ou xénero. Deixémonos de teorías e vaiamos o texto, que é o verdadeiramente importante:
Ella tenía seys oficios, conuiene saber: labrandera, perfumera, maestra de fazer afeytes e de fazer virgos, alcahueta e vn poquito hechizera. Era el primer oficio cobertura de los otros, so color del qual muchas moças destas siruientes entrauan en su casa a labrarse e a labrar camisas e gorgueras e otras muchas cosas. Ninguna venía sin torrezno, trigo, harina o jarro de vino e de las otras prouisiones, que podían a sus amas furtar. E avn otros furtillos de más qualidad allí se encubrían. Asaz era amiga de estudiantes e despenseros e moços de abades.
Celestina era unha auténtica polifacética. Ríome eu da interdisciplinariedade e picardía de hoxe en día. Ela ganábanos a todos. Pra que digan que os mediavais non sabían o que se facían...
