canción de camiñante

chámasme, vento
e ás veces ferido vou

agardo unha sorte de estrelas doces
agardo a sorte da túa estrela
que é a túa man dereita
ou a esquerda
a túa man que palpa pernas e peitos e ollos pechados

chámasme e dis que estás
e eu xa vexo que estás
pero, como?
disme forte e doce
vou levarte os ventos ao teu rostro
e veñen os ventos ao meu rostro
e sigo agardando máis ventos
as túas mans estrelas
gozando do meu corpo doce
do tremer co que desexo
co que te desexo

chámasme cos teus cabelos
co sorriso arriscado dos amantes ceibes
e eu sei que non o somos


fuxe, vento, vai
fuxe que doen as mans baleiras
que me atopan de noite
e eu sen ti
e ti lonxe
e os amantes ceibes so nos meus soños
e as estrelas cheas
so...


****************************************************

Porque o atopei e me lembrou unha historia de amor cercana, sen título. A mín, gústame chamalo "Canción de camiñante". Quizáis porque os que aman son os do camiño máis longo.

Manifiesto en Defensa de la Lengua Gallega

Vamos a dejarnos de manifiestos en defensa de lenguas que no necesitan defensa. Yo sigo defendiendo las lenguas propias, las lenguas de cada comunidad, porque esas son las que verdaderamente están en peligro. Las que se hablan poco y no se aprenden bien.
La nueva campaña de la Secretaría Xeral de Política Lingüística de Galicia es así de fresca. Para seguir promoviendo el gallego. Porque no es incompatible hablar dos lenguas. Porque hay que aprovechar la oportunidad de ser de una comunidad bilingüe. El bilingüismo da más inteligencia, mayor capacidad de aprendizaje y lo más importante: matices diferentes a la hora de ver y entender el mundo. Pues lo dicho, a disfrutar de la campaña de promoción del gallego: "Tócache".

Agora tócanos a nós falalo... E eu disposta a adherirme á causa das linguas co-oficiais.